ไม่มีวันใหน ไม่คิดถึง
ผ่านหมื่นเดือนแล้วยังคำนึง
ยังคิดถึงตัวเธอผู้จากลา
กว่าจะมา ก็ให้คอย อยู่นานนับ
พอจะกลับ ไป หาย ไม่เห็นหน้า
เดี๋ยวเธอมา เดี๋ยวเธอไป ไม่ทันลา
ต้องดูเดือน ถึงรู้ว่า มาหรือไป
เมื่อเธอไป ในใจไม่อาจยั้ง
เพราะจิตยัง เฝ้าคอย ไม่ถอยหนี
เกรงแต่ว่า หากความตาย ไม่ปราณี
ฉันคนนี้ ไม่่อาจเจอ เธอ "รอมฎอน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น